Ne çok acı yaşadık şu kısacık zaman diliminde güzelim Türkiye’mizde. Önce gencecik şehitlerimiz… Yazacak o kadar çok şey vardı ki aslında ama bir türlü kelimelere dökülemedi, elim yazmaya gitmedi günlerdir. İlimizde de şehidimiz vardı, geride iki masum çocuk, anne-baba, eş… Rabbim yardımcıları olsun. Tanıyan tanımayan herkes tek yürek oldu, son yolculuğuna uğurladı dualarla…
Ve deprem gerçeği…99 depremini İstanbul’da yaşadım. O anları ve sonra ki günleri anlatmaya kelimeler yetmez… Aradan yıllar geçti ama hala dün gibi aklımda depremden kalan kareler. Rabbim yardımcıları olsun, şimdi de tek yürek olma zamanı… Elimizden gelen yardımı yapmaya çalışalım ihtiyacı olanlar için ve çokça dua edelim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder